Izba Pamięci Ziemi Mszczonowskiej
Zbigniew Kowalczuk
Zbigniew Kowalczuk ur. 1927 roku w Bondyrzu, niewielkiej wsi koło Zamościa. Zmarł w 2013 roku. W ostatnich latach swojego życia mieszkał w Mszczonowie. Jedyny, tak podobny sobowtór Marszałka Józefa Piłsudskiego. Podobieństwo do Marszałka nie ogranicza się w jego przypadku jedynie do zgodności rysów.
Zbigniew Kowalczuk wychowany w duchu patriotycznym całą swoją młodość poświęcił walce o wolną Polskę. Do 1945 roku, jako żołnierz Armii Krajowej (pseudonim „Szczelina”), zbrojnie przeciwstawiał się okupacji niemieckiej. Służył w 1 Batalionie Pułku Legionów AK Obrońców Ziemi Zamojskiej. Brał udział w bitwie pod Osuchami (25-26 czerwca 1944r.), największej bitwie partyzanckiej II wojny światowej. W boju tym ocalił jednego z rannych towarzyszy broni, wynosząc go rannego spod ostrzału wroga. Bitwa pod Osuchami, stoczona na terenie Puszczy Solskiej, była częścią powstania zamojskiego. 1200 AK-owców i żołnierzy Batalionów Chłopskich starło się w niej z blisko trzydziestoma tysiącami Niemców.
W zbrojnym podziemiu Zbigniew Kowalczuk działał także po zajęciu Polski przez oddziały Armii Czerwonej. Nie złożył broni i miał odwagę dawać odpór także drugiemu, komunistycznemu okupantowi Ojczyzny. Uczestniczył w odbijaniu z więzień sowieckich i ubeckich przetrzymywanych tam żołnierzy podziemia. Gdy go aresztowano trafił do Aresztu Śledczego NKWD, jaki znajdował się w Lublinie przy ulicy Probostwo. Poddany licznym torturom cudem uniknął śmierci. Wyszedł na wolność po ogłoszeniu amnestii. Po powrocie do zdrowia rozpoczął studia z zakresu agronomii i prawa, a później także informatyki. Posiada tytuł inżyniera. Po wojnie został przez Rząd Emigracyjny awansowany do stopnia majora.
W 1989 roku otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari. Został udekorowany także Krzyżem Walecznych, Krzyżem za Wolność i Niepodległość z Mieczami oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Jest ponadto kawalerem Krzyża Wielkiego Orderu Świętego Stanisława.
Oprac. Piotr Dymecki